ORZECZNICTWO W SPRAWACH KARNYCH

Źródło : www.sn.pl

Uchwała składu 7 sędziów z 23 marca 2011 r. (sygn. akt I KZP 28/10).
Artykuł 454 § 2 k.p.k. zakazuje sądowi odwoławczemu orzeczenia surowszej kary pozbawienia wolności jedynie wówczas, gdy zmiana ustaleń faktycznych miałaby wpływ na zaostrzenie tej kary.

Uchwała składu 7 sędziów z 27 stycznia 2011 r. (sygn. akt I KZP 24/10).
Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dnia 21 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia.

Uchwała składu 7 sędziów z 27 stycznia 2011 r. (sygn. akt I KZP 23/10).
Orzekając, na etapie postępowania przygotowawczego, w przedmiocie zastosowania albo przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, sąd jest zobowiązany do oceny trafności przyjętej przez oskarżyciela publicznego kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego podejrzanemu. Ocena ta powinna być dokonywana w kontekście ustawowych przesłanek tymczasowego aresztowania.

Uchwała składu 7 sędziów z 30 września 2010 r. (sygn. akt I KZP 10/10).
Rodzic małoletniego nie może, działając w charakterze przedstawiciela ustawowego, wykonywać praw tego małoletniego jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym, w tym także w postępowaniu z oskarżenia prywatnego, jeżeli oskarżonym jest drugi z rodziców.

Postanowienie z dnia 29 czerwca 2010 r. (sygn. akt I KZP 7/10).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy w przypadku popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212§2 kk polegającego na umieszczeniu wpisu o zniesławiającej treści w Internecie, datą popełnienia przedmiotowego przestępstwa jest data zamieszczenia wpisu czy też, zważywszy ogólnodostępność Internetu jest to przestępstwo trwałe popełnione w okresie od daty zamieszczenia wpisu do daty jego usunięcia, a co za tym idzie czy bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się bezpośrednio po dokonaniu wpisu na stronie WWW. czy też dopiero po usunięciu wpisu z Internetu?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Chwilą popełnienia przestępstwa określonego w art. 212 § 2 k.k., polegającego na umieszczeniu w sieci internet treści o charakterze zniesławiającym, jest chwila dokonania danego wpisu, a nie jego usunięcia.

Postanowienie z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. akt I KZP 3/10).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy w art. 377 § 3 k.p.k. pojęcia "zawiadomienia osobistego", a w § 5 tego przepisu "powiadamia o tym oskarżonego" są synonimami i nie dopuszczają doręczenia zastępczego (np. art. 133 § 1 k.p.k.); czy też art. 377 § 5 k.p.k. może również mieć miejsce poprzez doręczenie zastępcze?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Przepis art. 377 § 5 k.p.k. nie wymaga osobistego powiadomienia oskarżonego o nowym terminie rozprawy przerwanej lub odroczonej, możliwe jest zawiadomienie o takim terminie w każdej formie przewidzianej przepisami Kodeksu postępowania karnego.

Postanowienie z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. akt I KZP 33/09).

Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy zasadnym jest przyjęcie, że w obowiązującym stanie prawnym wobec utraty mocy obowiązującej przez ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 roku o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 909 z późn. zm.) nastąpiła depenalizacja czynu stypizowanego w art. 22 a tejże ustawy, polegającego na niestosowaniu się do zakazu wstępu na imprezę masową orzeczonego na podstawie art. 22 ust. 1 w/w ustawy, czy też niezastosowanie się do tego zakazu wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 244 Kodeksu karnego?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Zachowanie polegające na niestosowaniu się do środka karnego zakazu wstępu na imprezę masową, określonego w art. 39 pkt 2c k.k., nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 244 k.k.

Postanowienie z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. akt I KZP 31/09).

Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy można nadać klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi w sytuacji, gdy orzeczono w nim na podstawie art. 72 § 2 k.k. obowiązek naprawienia szkody w całości lub w części, a nie upłnął jeszcze okres próby, względnie określony na podstawie art. 74 § 1 k.k.?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Wykonalność zobowiązania do naprawienia szkody orzeczonego na podstawie art. 72 § 2 k.k. następuje z zaistnieniem terminu wskazanego przez sąd, orzekający w trybie art. 74 § 1 k.k. (wyjątkowo też w związku z art. 178 § 1 k.k.w.), jako czas jego wykonania, a zatem dopiero wówczas orzeczeniu zawierającemu takie rozstrzygnięcie - w tym zakresie - można nadać klauzulę wykonalności.

Postanowienie z dnia 10 grudnia 2009 r. (sygn. akt I KZP 26/09).

Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy podstawą do obligatoryjnego zarządzenia warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności (art. 75 § 1 k.k.) może być skazanie na karę łączną pozbawienia wolności, wydaną w trybie art. 87 k.k. w przypadku gdy podobne przestępstwo umyślne, będące podstawą zarządzenia , wchodzące w skład tej kary łącznej, zagrożone jest jedynie karą ograniczenia wolności?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Przepis art. 75 § 1 k.k. stanowi podstawę zarządzenia wykonania kary wyłącznie wówczas, gdy za popełnione przez skazanego w okresie próby określone umyślne przestępstwo podobne wymierzona została kara pozbawienia wolności, a nie znajduje on zastosowania, jeżeli za to przestępstwo wymierzona została kara ograniczenia wolności, która - na podstawie art. 87 k.k. - stała się elementem składowym kary łącznej pozbawienia wolności.

Postanowienie z dnia 29 lipca 2009 r. (sygn. akt I KZP 11/09).

Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
" Czy w świetle treści art. 282 § 1 k.p.k. list żelazny stanowi przeszkodę dla dokonania zatrzymania osoby, względem której go wydano, celem doprowadzenia jej do zakładu karnego, do odbycia orzeczonej wobec niej prawomocnie, jeszcze przed wydaniem listu żelaznego, kary pozbawienia wolności?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Zapewnienie oskarżonemu pozostawania na wolności - o którym mowa w art. 282 § 1 k.p.k. - odnosi się jedynie do postępowania, w związku z którym wydano list żelazny i w żadnym razie nie rozciąga się na inne postępowania, w szczególności w sprawach, w których nastąpiło prawomocne skazanie.

Postanowienie z dnia 29 lipca 2009 r. (sygn. akt I KZP 8/09).

Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy reguły postępowania z dobrem wyznaczające zakres tolerowanego ryzyka, które mogą być oceną zachowania i stanowić o jego zgodności lub niezgodności z prawem przy przestępstwie przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia swoich obowiązków przez funkcjonariusza publicznego opisanego w art. 231 k.k. muszą być zgodne z regułami wynikającymi z zasady nullum crimen sine lege, art. 1 k.k.?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Zasada nullum crimen sine lege określa, że odpowiedzialność karną może ponieść tylko sprawca czynu zabronionego przez ustawę, nie zaś, że ustawa taka będzie zawierała opis każdego możliwego zachowania, które wyczerpuje znamiona tego czynu. Nie można zatem stawiać znaku równości pomiędzy sformułowaniem "czyn", użytym w art. 1§1 k.k., a koniecznością stworzenia kompletnego ustawowego katalogu zachowań określających poszczególne czynności sprawcze realizujące znamiona typów czynów zabronionych.

Uchwała z dnia 26 marca 2009 r. (sygn. akt I KZP 35/08).

Przestępstwo określone w art. 265 § 1 k.k. ma charakter powszechny, a zatem może być popełnione przez każdą osobę odpowiadającą ogólnym cechom podmiotu przestępstwa, która ujawnia informacje stanowiące tajemnicę państwową lub wbrew przepisom ustawy informacje takie wykorzystuje.

Uchwała składu 7 sędziów SN z 25 lutego 2009 r. (sygn. akt I KZP 32/08).

Do łącznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, określonego w treści art.151§3 k.k.w., stwarzającego możliwość ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art.152 k.k.w., okres pomiędzy datą zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia a datą kolejnego postanowienia o odroczeniu, wlicza się tylko wówczas, gdy wniosek o kolejne odroczenie został złożony przed zakończeniem wcześniej udzielonego okresu odroczenia, przy czym łączny okres udzielonego kilkakrotnie odroczenia nie może, w żadnej sytuacji, przekroczyć roku od dnia wydania pierwszego postanowienia o odroczeniu, chyba że chodzi o kobietę ciężarną lub w okresie 3 lat po urodzeniu dziecka lub sprawowania nad nim opieki.
Sąd Najwyższy postanowił nadać powyższej uchwale moc zasady prawnej.

Uchwała składu 7 sędziów SN z 17 grudnia 2008 r. (sygn. akt I KZP 27/08).

Znaczenie normatywne określeń "przemoc wobec osoby", użytego w art. 280 § 1 kk oraz "gwałt na osobie", użytego w art. 130 § 3 kw, jest tożsame.
Sąd Najwyższy postanowił nadać powyższej uchwale moc zasady prawnej.

Uchwała składu 7 sędziów SN z 30 października 2008 r. (sygn. akt I KZP 20/08).

Pojazd mechaniczny stanowi przedmiot czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk, a więc nie należy do kategorii przedmiotów, które służą lub są przeznaczone, w rozumieniu art. 44 § 2 kk, do popełnienia tego przestępstwa.

Uchwała z dnia 23 września 2008 r. (sygn. akt I KZP 19/08).

Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwienia, w każdej fazie jej prowadzenia, powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 496 § 3 i § 1 k.p.k., przy czym, jeżeli niestawiennictwo takie ma miejsce po rozpoczęciu przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, warunkiem umorzenia jest wyrażenie zgody przez oskarżonego - art. 496 § 2 k.p.k.